Honden uit de Dessa en vrouwen uit Pakistan
Op radio747
http://www.747live.nl/ lezen en horen we: (begin citaat)
Schrijfster Nelleke Noordervliet was in januari op het eiland Bali. En was verbijsterd door de economische malaise daar. De bevolking is nog lang niet de tweede terroristische aanslag van vorig jaar te boven, die funadamentalistische moslims uitvoerden tegen toeristen. Men is er even woedend als machteloos. 5% van de bevolking is moslim, de rest hangt de hindoe godsdienst aan.
Nelleke vertelt van de Dessa honden daar, groepjes verwaarloosde scharminkelige honden, onder de vlooien en volstrekt afhankelijk van wat mensen voor hen achterlaten. De honden hebben in de beschrijving van Nelleke hun "hond-zijn" verloren. Het zijn nog slechts dingen, waar je - tot haar eigen verbazing - zelfs geen medelijden meer mee hebt.
Noordervliet legt een link met het nieuwe boek van Betsy Udink -
Allah en Eva - die vrouwen in Pakistaanse gevangenissen bezocht. Deze vrouwen zijn er net zo erbarmenlijk aan toe als de Dessa honden. Ook zij zijn hun "mens-zijn" verloren. En het begrip "medelijden" is niet meer van toepassing. (Einde citaat)
Zwerfhonden, vrouwen en het 'Global Brain' - wat Nelleke Noordervliet beschrijft herkenen we: het lijkt niet alleen dat honden - of mensen - die onder aan de sociale hierarchie zijn geraakt lijdzaam hun lot ondergaan, het is ook zo. Howard Bloom's boek 'Global Brain' geeft een verklaring voor dit universele verschijnsel: alle wezens die een sociale lerend netwerk vormen laten degenen die 'buiten de boot' vallen hormonen aanmaken die hen apatisch maken. Omdat emoties vanuit dezelfde principes zijn ontstaan herkennen we dat als een gevoel van 'afschuw', letterlijk weg-kijken, geen
aandacht (=
hulpbronnen) aan geven. Afschuw is de tegenhanger van respect (ook een vorm van kijken, maar nu 'terugkijken'). Misschien kunnen we een beschaving -
'dat lijkt me een goed idee', zei Ghandi, toen hem gevraagd werd over de beschaving van de Engelsen - gaan beoordelen op het respect dat ze betonen voor degenen die ze verafschuwt.
Van die dingen
Als je een paard en een wagen hebt, hoeveel dingen heb je dan? Drie. Een paard, een wagen en een 'paard en wagen'.
En als je een groep hebt? Hoeveel dingen heb je dan? Vier. Je hebt jezelf ('ik'), je hebt de ander ('hij', 'zij', 'het', 'zij'), je hebt de relatie ('jij', 'jullie' en 'u') en je hebt de groep ('wij'). De laatste krijgen we er 'automatisch' bij omdat we zelf onderdeel zijn van de relatie. 'Het groepige', het 'wij', is een fenomeen zonder hetwelk er geen dynamiek ontstaat. Of ontstaat de dynamiek door het wij?
In bijgaand schema heb ik deze vier fenomenen geplaatst tussen de vier dynamische principes uit
'Global Brain'. In de interactie tussen de vier 'entiteiten' onstaan de principes voor cultuurontwikkeling en tegelijkertijd kan je ook zeggen dat de vier principes de eniteiten lijken te genereren. Het toernooi waaraan we, noodzakelijkerwijs, mee doen - of, afhankelijk van je standpunt, dat we zelfs genereren - zorgt er voor dat de ontwikkeling sneller verloopt. De discussie over wat komt eerst, de elementen of de relatie, is zinloos. We zitten in de wagen van ons systeem, een sociaal, lerend, evoluerend systeem.
Verhandel hulpbronnen: de paradox van schaarste
Hulpbronnen, zoals voedsel, drank, huisvesting en partners, zijn noodzakelijk om te overleven. Behalve dat we ze zelf nodig hebben, hebben we ze nodig om te verhandelen, te ruilen, weg te geven. In ruil voor relaties, delen we hulpbronnen. 'Als je geld hebt, heb je vrienden', zong Doe Maar indertijd.
Iedere nieuw groep biedt haar (nieuwe) leden meer en betere hulpbronnen. Dat kan zijn water of voedsel, of land (van melk en honing) of goud, of partners tot een leven naar de dood. De paradox is echter, dat de nieuwe groep de hulpbronnen zal moeten halen bij andere groepen, hetzij bij de al gevestigde groepen, hetzij bij andere groepen. Ten aanzien van het leven na de dood kan dat inhouden, dat de belofte alleen geldt voor de (nieuwe) groepsleden. De schaarste, de oorzaak voor het ontstaan van een nieuwe groep, verergert de schaarste of leidt tot een hardhandige strijd. Meestal een combinatie van de twee. Het lukt af en toe een nieuwe, 'oneindige' bron te ontdekken (of af te pakken), maar meestal is de pret van korte duur. Succes trekt nu eenmaal de gelukzoekers aan die men eerst was. De paradox van schaarste is verbonden met de paradox van 'behoren'. Schaarste zorgt ervoor dat we bijelkaar willen horen, het kadert de groep af als een middel om te overleven. Alleen al van de dreiging van schaarste zijn mensen (en dieren) bereid hun identiteit in te ruilen voor een groepsidentiteit, willen ze hun individualiteit opgeven (alle hens aan dek!), worden ze betrokken bij de groep en worden de grenzen scherp gesteld. Sommigen denken dat de consumptiemaatschappij, met haar idee van schaarste, en reclame een gevolg is van een perfide kapitalisme. Anderen denken dat de schaarste een gevolg is van het communisme, dat, ondanks de propaganda, niet in staat is mensen van voldoende goederen te voorzien. Wordt de schaartste in stand gehouden door dictators om hun volk te onderdrukken? Of helpen mensen een paradijs nou eenmaal snel om zeep? Het is andersom: de paradox van de schaarste 'veroorzaakt' dat groepen zich van elkaar afsplitsen en gaan concureren, waardoor hun hulpbronnen in rap tempo geconsumeerd worden. Oorlogen ontstaan niet wanneer er schaartste heerst. Oorlogen, opstanden, rellen en revoluties ontstaan onder twee condities:1. wanneer er een overvloed aan hulpbronnen is, die niet voor iedereen beschikbaar zijn. 2. wanneer de heersende groep begonnen is met het verdelen van de hulpbronnen.Fout of niet goed, het zorgt in ieder geval voor dynamiek.
Dynamiek van de conferentie
Het bouwen van de Toren van Babel werd een mislukking. Met deze conferentie proberen we bruggen van Babel te bouwen, waarbij we dezelfde principes gebruiken die tot het falen van die toren hebben geleid. Daarom is het belangrijk om goed te begrijpen hoe dezelfde principes tot constructie en destructie leiden. De principes van het globale brein ('Global Brain') luiden:
- Handhaaf overeenstemming: zorg dat iedereen zich aan dezelfde regels houdt.
- Genereer verscheidenheid: maak dat iedereen verschillend is, anders doet.
- Vorm oordelen: laat iedereen kijken en vergelijken.
- Verhandel hulpbronnen: wijs middelen toe aan wat het meeste opbrengt.
Deze regels vormen ook de basis van de conferentie. De key-note sprekers zullen deze regels toelichten, ieder van uit hun eigen perspectief. De workshops volgen ook deze principes, met een vijfde: de harmonische confrontatie. Tijdens de workshops zullen de deelnemers ook weer deze principes tegenkomen.
De dynamiek van een sociaal lerend systeem wordt gevormd door het paradoxale karakter van deze regels, zowel binnen de regels zelf als daartussen. In de volgende matrix heb ik dat weergegeven. Bijvoorbeeld, het handhaven overeenstemming kan je verbinden met overheden en politiek. Maar binnen die overheden en politiek zijn weer dezelfde vier principes van toepassing: politie handhaaft de handhaving, ambtenaren beoordelen de handhaving, rechtbanken vernieuwen de handhaving (in naam lijken dit in eerste instantie handhavers of oordeelvormers, maar kijk eens naar het proces: veel nieuwe wetten en regels volgen uit uitspraken van rechters.), legers verhandelen handhaving. Dit uit zich vervolgens in een handhavingstournooi dat we 'democratie' kunnen noemen, maar ook volkeren, unies en, op het hoogste niveau een vereniging van naties.
Deze matrix is een poging de zelf-referende dynamiek in kaart te brengen. Ongetwijfeld heeft iedereen hier zo zijn eigen mening over.
Paradox van creativiteit
Neem bijvoorbeeld
creativiteit.
Het maken van iets nieuws houdt in het vernietigen van iets ouds.
Iedereen - inclusief ik zelf - is
vóór creativiteit, en het wordt ook gezien als de belangrijkste, noodzakelijke voorwaarde voor innovatie en vooruitgang. Maar iedereen - inclusief ik zelf - is
ook tegen het vernietigen van iets ouds. Alle (en ik bedoel ook echt alle) oplossingen om creativiteit te stimuleren zonder iets te vernietigen zijn mislukt. Toch proberen we dat steeds: het goede te behouden en iets nieuws uit te proberen.
Nederland heeft a vaker innovatieve treinen gemist, op het gebied van de mainframe computer, van software ontwikkeling, van digitale telefooncentrales, van VCR, van straalvliegtuigen, van scheepsbouw, van de PC, van WiFi, DECT en zelfs Bluetooth. Steeds omdat zowel
'overeenstemming handhavers' als
'oordeel vormers' als
'hulpbronnen verhandelaars' de voorkeur hebben om het bestaande te behouden. Het risico van 'een sof in huis halen', fouten maken' wordt als ernstiger gezien dan 'een ster laten lopen' of 'leren van fouten'. Een mooi actueel voorbeeld is
'ultra wide band (uwb)', een uiterst innovatieve doorbraak voor ALLE draadloze netwerken (zie ondermeer
Computable , 17 februari 2006):
- honder maal efficiënter dan mobieltjes of de huidige draadloze PC's;
- tientalle toepassingen mogelijk, waaronder radar in auto's, intelligente gebouwen, toepassingen die we nu niet eens kunnen bedenken;
- vraagt minimale energie, dus (millieu!) batterijen zijn niet of nauwelijks nodig;
- signaal zwakker (meer dan 10 keer) dan achtergrondruis, dat wil zeggen geen nadelige straling of negatieve gezondheidseffecten mogelijk;
- bandbreedte groter dan nodig voor HDTV op je PC;
- opent de deur naar meer geavanceerde chiptechnologie;
- vrijwel gratis (want geen licenties nodig voor frequenties, geen zenderparken);
En wat gebeurt er? Het wordt niet toegestaan. Waarom niet? Omdat het 'schadelijk' is voor de bestaande belangen ('het oude') van telecommaatschappijen, overheden, multi-mediabedrijven etcetera. Bestaande belangen hebben liever de van ouds bekende machtssttrijd over beperkte capaciteiten dan een nieuw en onbekend speelveld. De daarvoor gebruikte argumenten is buitengewoon komisch: uwb (let op: een signaal kleiner dan de achtergrondruis) zou kunnen storen op bestaande - gelicenceerde - frequenties. Dat is zoiets als een iPod verbieden tijdens een popconcert, omdat dan sommige mensen die betaald hebben voor de band zich kunnen storen aan het geluid van een andere popgroep.
Waardevolle paradoxen
Creatief omgaan met het
Lucifer Principe en de principes uit
Global Brain, vereist zogenaamde paradoxale interventies. Het feit dat we deze conferentie organiseren, is zon paradoxale interventie. Bijvoorbeeld: "Faciliteren van een 'nieuwe Renaissance", u denkt dat wij degenen zijn die een nieuwe renaissance faciliteren? Zo staat het in de titel. En er staan gefaciliteerde workshops op het programma. Maar eigenlijk gaan de facilitators u uitnodigen zelf uw eigen renaissance te faciliteren. Sterker nog, wij kunnen helemaal geen renaissance faciliteren, want op het moment dat we dat zouden willen doen, gaat u achter overleunen en zeggen: 'OK, laat maar zien'.
Een paradox is een (verzameling) uitspraak(en) die
zelf consistent ('waar') is of waar zijn, maar
op zichzelf of op elkaar betrokken leiden tot inconsistenties ('onwaarheden'). Een bekende - en eenvoudige - paradox is:
'Ik ben een leugenaar'. Als ik een leugenaar ben lieg ik. Als ik lieg, wanneer ik zeg dat ik een leugenaar ben, dan spreek ik de waarheid. Maar als ik de waarheid spreek, dan ben ik geen leugenaar! Vraag me of ik een leugenaar ben, en ik zeg 'nee'.
Is er een oplossing voor een paradox? Nee. Paradoxen zijn inherent aan leven. Het 'Lucifer Principe' is zo'n paradox. In de stripverhalen van Grootvizier Iznogoed (Strip van René Goscinny en Jean Tabary) komt steeds de zin
'Ik wil Kalief worden in plaast van de Kalief' voor. Er is altijd wel een grootvizier die de kalief, de CEO, de partijvoorzitter, de ... wil worden in plaats van de huidige. Paradoxen zijn problemen waarvoor niet één oplossing is, sterker nog, waarvoor ten minste twee elkaar uitsluitende oplossingen zijn. Samen zijn ze waar, maar ieder voor zich leiden ze tot inconsistentie. De 'enige' oplossing is een paradoxale interventie.
Maar er is een 'oplossing'? Wat is een paradoxale interventie? Een paradoxale interventie is niet een echte oplossing in de zin dat de paradox verdwijnt. Ik ben nu eenmaal een leugenaar. Maar, wanneer u weet dat het een echte paradox is, kunt u wel iets doen.
De paradox zelf gebruiken. Als u me vraagt, 'bent u een leugenaar?' dan zeg ik 'nee', zowel wanneer ik een leugenaar ben, want ik lieg, als wanneer ik geen leugenaar ben, want ik lieg niet. Maar wanneer u me bijvoorbeeld zou vragen: 'lieg ik, wanneer ik zeg dat u een leugenaar bent?' Dan zeg ik '...eh...nee...', wanneer ik een leugenaar ben. Want wanneer ik een leugenaar ben, dan zegt u de waarheid, dus liegt u niet. Ik hoef niet voor u te liegen. Wanneer ik geen leugenaar ben, dan zegt u niet de waarheid, dus u liegt. Het antwoord is: 'Ja...'.
(nb: u kunt nog het bezwaar maken dat,
1. wanneer ik een leugenaar ben en
2. u vraagt 'lieg ik, wanneer ik zeg dat u een leugenaar bent?,
dat ik dan zou kunnen bedenken
3. dat ik de waarheid zou zeggen wanneer ik zou zeggen 'nee' en dat ik,
4. omdat ik een leugenaar ben, dus 'ja' zou moeten zeggen.
Maar, 5. dan kan ik evengoed doordenken en bedenken dat wanneer ik 'ja' zou zeggen, dat ik dan geen leugenaar zou zijn (zie de eerdere redenering). Dus 6. zou ik toch 'nee' moeten zeggen. Om dat ik ga twijfelen (7, 8, 9....) , duurt het wat langer voordat ik een antwoord geef, dus begrijpt u al, dat ik een leugenaar ben en kan ik net zo goed 'nee' zeggen).
De paradox is niet verdwenen met deze vraag. Het is erger geworden: degene die de vraag stelde, kan ervan beschuldigd worden een leugenaar te zijn.
Augustus De Morgan (Madura, 27 juni 1806 — 18 maart 1871) was een Brits wiskundige en logicus. Hij ontwikkelde de Wetten van De Morgan en was de eerste die het bewijs door volledige inductie hard maakte1.
De Morgan Zijn uniekste werk heet
A Budget of Paradoxes. Dit werk begon als een serie brieven die gepubliceerd werken in het Athenæum tijdschrift; ze werden door De Morgan zelf gereviseerd en uitgebreid tegen het einde van zijn leven en postuum uitgegeven door zijn weduwe. Dit werk geniet de reputatie vermakelijk te zijn en het nalezen ervan wordt aangeraden.
Ik zal ieder van deze personen aanduiden als paradocus en zijn systeem een paradox. Ik gebruik dit woord hier in de oude betekenis: een paradox is iets dat buiten de algemene opvattingen valt, hetzij in onderwerp, methode of conclusie. Vele van de zaken die zo naar voren zijn gebracht, zouden we tegenwoordig aanduiden als krankjorum, wat tegenwoordig het woord is dat het beste overeenkomt met de oude paradox. Maar er is een onderscheid, dat eruit bestaat dat we met het woord krankjorum gekscherend doen over een onderwerp; iets dat we met het woord paradox niet noodzakelijk bedoelden. Zo noemden in de 16e eeuw velen de beweging van de Aarde de paradox van Copernicus en spraken met bewondering over de genie van de theorie, zelfs – meen ik – enkelen onder hen die erdoor aangetrokken werden. In de zeventiende eeuw volgde de ontaarding van de betekenis, tenminste in Engeland.Hoe moeten we de waardevolle paradox van de onzinnige paradox onderscheiden? De Morgan gebruikt het volgende criterium:
De manier waarop de paradocus zichzelf betoont met betrekking tot zin of onzin, zal niet afhangen van wat hij beweert maar van of hij in voldoende mate beschikt over inzicht in het werk van anderen en met name in de manier waarop dat werk tot stand is gekomen, wat een eerster vereiste is voor de eigen productie van kennis... Nieuwe kennis moet, voor iedere toepassing, voortkomen uit de beschouwing van oude kennis en dat op elk gebied van het denken; mechanische inspanning is soms, maar niet vaak, een uitzondering. Alle mensen die nu "ontdekkers" worden genoemd zijn en waren, op ieder gebied van het denken, mensen die goed bekend waren met de gedachtengangen van hun voorgangers en geleerd in dat wat er voor hen kwam. Er is hierop geen enkele uitzondering.Wat zou trouwens een paradoxale interventie zijn om uwb toch in te voeren? De oplossing staat ergens anders in de weblog.
Het proces als resulaat
'Faciliteren van een Renaissance' heeft tot doel een proces op gang te brengen. Dat houdt in dat we tussen twee klippen door zeilen: die van de
absolute waarheid en die van het
'alles is relatief'. Bijvoorbeeld, in de huidige discussie over de cartoons wordt de ene keer 'vrijheid van meningsuiting' als absoluut verkondigd en de andere keer als 'de vrijheid van meningsuiting is altijd afhankelijk van een cultuur'. Omgekeerd, wordt er aan de ene kant gesteld dat je respect voor de mening van een ander moet hebben, terwijl aan de andere kant gesteld wordt iedere disrespectvolle uiting wordt goedgekeurd omdat de ander disrespectvol is. Zo, denk ik dan, komen we geen stap verder en blijven we gevang in het Luciferprincipe.
In een
procesbenadering, laat je de deelnemers zelf bewust worden van het proces van kiezen. Absoluut en relatief zijn twee keuzes die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en die doorlopend om die keuzes vragen. Jonathan Safran Foer, drukte het onlangs ongeveer als volgt uit: de Joodse spijswetten zijn natuurlijk onzinnig, maar dat wil nog niet zeggen dat je je er wel of niet aan moet houden. De wetten zijn eigenlijk bedoeld om je bewust te maken van het feit dat je bewust kiest hoe je met je eten om gaat, dat je eten geen triviale zaak is. Bewust kiezen is belangrijker dan de regels die je voorschrijven wat te kiezen. Een keuze voor iets wordt altijd gedaan vanuit een bepaald kader en leidt er na verloop van tijd toe dat we dat kader moeten veranderen.
In de conferentie streven we er naar dat iedereen met elkaar samenwerkt, communiceert en voor zichzelf zijn of haar eigen keuzes maakt, bewust maakt.
Facilteren van conversatie leidend tot concordantie
Wat is faciliteren en waarop wordt het toegepast bij deze conferentie? Onder
faciliteren wordt verstaan het
begeleiden van groepsprocessen. Het wordt ook wel modereren, procesmanagement of MetaPlan genoemd. Maar, vind ik, ook mediation, coaching, training en adviseren kan gerekend worden tot faciliteren. Faciliteren in engere zin richt zich op het uitwisselen van gevoelens en ideeën tussen mensen, daar waar het spannend wordt. Ik noem die uitwisseling graag
conversatie. Natuurlijk niet de conversatie over koetjes en kalfjes met een koekje bij de thee, maar de conversatie waarin, als gezegd, gevoelens en meningen worden uitgewisseld. Dit zij persoonlijke doelen en middelen. De conversaties leiden tot resultaten die ik 'instituties' noem. Dat kunnen bedrijven zijn, organisaties, clubs, steden, naties ... alle sociale constructies die mensen kunnen maken. Instituties hebben gemeenschappelijke doelen en middelen.
Omdat iedereen verschillende is, verschillende meningen heeft, ontstaat
spanning in een groep. De meest eenvoudige manier om de spanning te laten verdwijnen is deze negeren en aan het werk te gaan:
'hulpbronnen verhandelen'. Zet de spanning om in actie. Dat werkt, wanneer er voldoende hulpbronnen (eten, slaapplaatsen, gezelschap, olie, geld ... ) zijn. Dat is meestal van korte duur. Is of komt er gebrek aan hulpmiddelen, dan is het handig dat iedereen zich conformeert aan de leider:
'overeenstemming handhaven'. Zet de spanning om in reactie: maak een hierarchie. Dat werkt in situaties, waar de doelstellingen (= hulpbronnen) en de manieren om die bereiken eenvoudige zijn.
Maar de frustraties kunnen oplopen, want de statusverschillen gaan een rol spelen bij de verdeling van hulpbronnen. Een wat lastigere manier om de spanning te laten verdwijnen is dan te onderhandelen,
'oordeel vormen'. Zet de spanning om in interactie, dat werkt in situaties die emotioneel geladen zijn, bijvoorbeeld doordat er statusverschillen zijn. Maar het kost tijd en vaardigheid en leidt - waar twee ruilen, moet er één huilen - tot emotionele spanningen en problemen bij ... de verdeling van hulpbronnen. Een oplossing is dan om de spanning om te zetten in creatie: iets nieuws zoeken, er op uitgaan, innovatie. Dat noemen we:
'genereren van verscheidenheid'. Dat werkt vaak goed in situaties die om een doorbraak vragen. Maar het komt in conflict met, bijvoorbeeld, de voorgaande drie spanningsverlagende strategieën. Ook kan het leiden tot een 'winner takes all' resultaat.
Niet verrassend: de spanning uit zich in verschillende gedragingen die overeenkomen met de vier principes. Maar wat doet een facilitator? Twee dingen:
- De facilitator werkt als een katalysator: hij of zij verlaagt de spanningen tussen de deelnemers, zonder zelf verbuikt te worden, door bepaalde 'configuraties' te maken. Bijvoorbeeld een kringgesprek, het schrijven van kaartjes, het laten tekenen, ....
- De facilitator streeft naar harmonische samenwerking. De verschillen tussen deelnemers zijn noodzakelijk voor een succesvolle groep. De deelnemers hebben elkaar, op lange termijn, nodig.
Meestal gebruiken we de term '
consensus' voor groepsbesluiten: de deelnemers moeten consensus over de oplossing hebben. Dit wordt ook wel het poldermodel genoemd. Op langere termijn is niet iedereen daar blij mee, omdat bij het streven naar consensus ook de verschillen tussen mensen 'verdwijnen'. Vandaar dat dan maar weer wordt terug gevallen naar 'echt leiderschap'. Maar de verschillen in opvattingen kunnen we ook nuttig gebruiken bij de uitvoering van acties. Want hoe goed we ook overleggen, of hoe goed de leider ook is, in werkelijkheid loopt het anders dan we denken. Mijn aanpak is er op gericht om consensus te hebben over het probleem (einde eerste dag), maar NIET over de oplossing. Concordantie is de term die ik gebruik voor harmonische samenwerking, een samenwerking waarbij de verschillen tussen de deelnemers bekend zijn en gebruikt kunnen worden wanneer ze nodig zijn in de uitvoering. Gefaciliteerde concordantie kan de 'oplossing' zijn voor het duivelse dilemma van het Lucifer Principe.
"
Concordantie", zei iemand me, "dat is toch de naam van dat vliegtuig waarmee het slecht is afgelopen?". De Concorde is inderdaad de naam van het vliegtuig dat Franse smaak combineerde met Engelse techniek. En dat vliegtuig is misschien wel zo succesvol geweest van wege die zeldzame conbinatie.
Conferentie ontwerp
Dit is een overzicht van de conferentie Am*dam Bloom Conference 2006 (klik voor een vergroting). De taal van de sprekers zal over het algemeen Engels zijn; er zullen twee Engelstalige en drie Nederlandstalige workshops zijn.
Verwacht resultaat: persoonlijke acties van de deelnemers (dag 2) gerelateerd aan door de deelnemers geformuleerde issues (dag 1) om hun werkzaamheden beter, anders, creatiever of met meer passie te doen. En een netwerk dat daarvan op de hoogte is.
Dag Een is een
zoekconferentie, 'search conference' naar de issues die van belang zijn voor u, de deelnemers. Na de
'Genereer Verscheidenheid' key note van Howard Bloom zijn er, op basis van de vijf principes uit
Global Brain, vijf parallele workshop met panels. Deze workshops worden gefaciliteerd (ook genoemd gemodereerd of proces begeleiding) door ervaren en kundige faciltators. In kleine groepen zal de input van het panel besproken worden. De deelnemers verwerken, transformeren, gebruiken of welk woord u prefereert de ideeën tot issues, problemen. Dit kan inhouden dat er ook buiten het gebouw gewerkt gaat worden. De conclusies van de kleine groepjes wordt eerst binnen de workshop en later in de plenaire bijeenkomst besproken. Na een
'Handhaaf Overeenstemming' key note (wellicht door Jack Healey) wordt er gestemd: welke issues zijn voor ons nu het meest belangrijk.
De avond van Dag Een is gereserveerd voor een diner, of, meest waarschijnlijk, diners in de verschillende zalen van Felix Meritis. Het diner en de daaropvolgende music / dance party staat ook open voor niet-conferentie deelnemers. De deelnemers kunnen tegen een aantrekkelijk tarief een partner inviteren.
De Tweede Dag begint met klassieke muziek in de concertzaal en, waarschijnlijk, een film of video documentaire. De Tweede Dag is een
Vernieuwingsproces 'Innovation Process'. Na de recapitulatie van de voorgaande dag en een
Vorm oordelen key-note (we verwachten eene video verbinding met Douglas Rouscoff ), kunnen de deelnemers kiezen welk van de op de voorgaande dag ontwikkelde issue ze willen uitwerken. In principe zijn de deelnemers vrij om te kiezen: het issue uit een workshop waar ze bij geweest waren, of uit een andere. Het doel is om te besluiten welke persoonlijke acties u kunt bedenken, acties die u zelf kunt uitvoeren, gerelateerd aan uw huidige werk of studie of bedrijf of andere aciviteiten behorend bij één van de issues. Opnieuw in gefaciliteerde workshops, bent u in de gelegenheid met panelleden en deelnemers gedachten uit te wisselen over het goede, het slechte en het lelijke, van de ideeën. Terug in de plenaire bijeenkomst worden de algemene trends en richtingen besproken. De '
Verhandel hulpbronnen ' key note kan de bespreking verder stimuleren. Er kunnen ook voorgenomen acties zijn die de voorgenomen acties van anderen ondersteunen. Daarom is het plan voor een "Global Brain" stap: een agora (= Grieks voor markt en bijeenkomst) voor het uitwisselen van plannen en intenties met hulp en ondersteuning. Na een korte afsluiting van de bijeenkomst volgt een evaluatie van deze pilot conferentie.
Er zal uitgebreid gecommuniceerd worden over de resultaten van de ABC. Bijvoorbeeld via netwerken. De deelnemers krijgen een gereedschapskist mee om hun ideeën uit te voeren. Als u suggesties of ideeën hebt, aarzel niet om contact op te nemen met ons. Bijvoorbeeld:
Edgar Lantink of
Jan Lelie
Burgerinitiatief zoekt sponsors
Mooi, zo'n burgerinitiatiefwetsvoorstel van de minister. Maar typisch weer hoe '
conformista's' dat regelen: via een wetsvoorstel voor handtekeningen om een voorstel te laten behandelen in een parlement dat via het sparen van de kool en de geit leidt tot een vraag naar een onderzoek aangaande: 'waar gaat dit eigenlijk over?'. De '
divertista's' zouden dat heel anders doen: een wereldwijde jamsession, een parade en een benefietconcert houden, waarop iedereen enthousiast wordt, de petitie ondertekent en het onderwerp in ieder geval op de agenda komt van, van, ... van de conformista's! Dat gaat werken.
'adjustista's' zouden een congres willen organiseren, waar lang en breed door deskundigen gesproken kan worden en een evenwichtig oordeel wordt geformuleerd over de kwestie die veel kanten heeft en waarin het door de conformista's gevraagde onderzoek leidt tot de conclusie: 'dit gaat nergens meer over'...
Deze conferentie is een burgerinitiatief pur sang, zoals
'resourcista's' dat doen. Eerst maar beginnen en dan kijken waar we tegen aanlopen. Het komt vanzelf wel, een visie, een missie, een businessplan, een marketingstrategie. Structuur volgt uit chaos. Van een beetje risico lopen is nog nooit iemand dommer geworden. Je leert van fouten. "Wie veel doet", zeg ik maar, "maakt veel fouten; wie weinig doet maakt weinig fouten en ik ken mensen die geen fouten maken ...." .
De oplossing voor het vinden van sponsors is dezelfde als de oplossing voor de uwb (utra wideband, een compleet nieuwe datacommunicatietechniek) paradox (= een vernieuwing wordt tegengehouden om het oude te beschermen) : een fluistercampagne.
Maar....degenen die aan de organisatie van de conferentie meedoen, doen dit tegen kostprijs, en we willen hen wel belonen naar inspanning. Degenen die komen meedoen, willen we geen te hoge barrière in de weg leggen. Ook streven we naar een goed kwaliteitsniveau. Dat betekent, kort en goed, dat we wel wat sponsoring kunnen gebruiken. Bij deze een oproep aan iedereen die ons initiatief kan sponsoren door een handtekening onder een cheque!! Neem contact op met
Egdar Lantink of
Tom den Hoed.
Het archetype als architect
Wat Bloom heeft beschrijft is natuurlijk niets nieuws. Hij maakt alleen een andere model, een andere benadering of invulling van hetzelfde onderliggende fenomeen. Op de achtergrond zit het archetype. Wat is een archetype? Nou, een architect, is niet degene die het huis bouwt. Dat is de aannemer met de werklui. De architect levert een design, een tekening, een model. Hetzelfde geldt voor het archetype. Het archetype bouwt niet een 'type', een soort, dat doen de uitvoerders. Het archetype is een soort onderliggende, generieke structuur, die zich op verschillende manieren aan ons voor doet: als persoonlijkheidstypen, als de vier humeuren, de vier elementen, de vier windstreken, de vier leerstrategieën, als leiderschapsstijlen en .... de vier principes van Bloom.
In het ontwerp van de conferentie komen deze types ondermeer terug in:
- sociaal: samenkomen rond een thema
- mythisch: brainstormen
- unitair: bespreken en prioriteren
- zintuigelijk: acties ondernemen.
Maar ook in de opzet en de zalen:
- groen: wetenschap in 'Koepelzaal'
- blauw: politiek in 'Zuilenzaal'
- rood: handel in 'Teekenzaal'
- geel: kunst in 'Kremlin-zaal'
- azuur: tournooi in 'Shaffy-zaal'
En 'het tournooi' is de vijfde stroom: de constructieve confrontatie van de verschillende principes.
'Global Brain' is een wereldwijde webloop
Hoe? Hoe zo? Hoe nu? Wat? Zult u wellicht denken over een 'Bloom'-conferentie.
Wel, als volgt: we maken gebruik van de regels die Howard Bloom heeft beschreven in zijn 'Global Brain'. In dit boek maakt Howard duidelijk dat al miljarden jaren lang de evolutie van sociaal, lerende netwerken gebruik maakt van dezelfde ontwerpregels. Evolutie 'is' gewoon intelligent design. Deze regels zijn, in mijn interpretatie:
Handhaaf overeenstemming: zorg dat iedereen zich aan dezelfde regels houdt.Genereer verscheidenheid: maak dat iedereen verschillend is, anders doet. Vorm oordelen: laat iedereen kijken en vergelijken.Verhandel hulpbronnen: Wijs middelen toe aan wat het meeste opbrengt.Dit zijn de spelregels van
een wereldwijde wedloop van netwerk tegen netwerk, groep tegen groep. Deze wedloop noemt Howard de toernooien tussen groepen. Deze toernooien zijn zo oud als de wereld: niet alleen bacterieën tegen elkaar en tegen virussen, protozoën tegen amoeben, planten tegen planten, dieren tegen planten en protozoën en bacteriën, mensen tegen elkaar en de rest van de wereld. Verandering, aanpassing, wedstrijden zijn overal. Een mooi voorbeeld is het steeds weer opdoemende griepvirus. De virusdeeltjes houden zich aan de regels van DNA en RNA-transcriptie, ze veranderen steeds wat aan hun buitenkant, ze 'testen' uit wat werkt en wat werkt krijgt alle middelen, dat wil zeggen, de inhoud van onze cellen.
Howard maakt aannemelijk dat de regels en het tournooi het wezen van dit universum vormen: niet alleen de subatomaire deeltjes doen mee, ook sterrenstelsel beantwoorden aan deze principes.
Bijvoorbeeld: een neutron zal in z'n eentje gemiddeld 31 minuten kunnen overleven. Voor neutronen is het dus essentieel om met protonen samen te werken. Dat komt de protonen weer goed uit, want die zouden elkaar blijven af stoten. Zonder de neutronen geen kernen. Door met electronen een team te vormen, zijn ze beter instaat 'te overleven'. Atomen, elementen, zijn de winnaars van het tournooi van de kerndeeltjes.
Biochemicaliën zijn, via de aminozuren, de overwinnaars van het tournooi tussen chemische elementen. Bacteriën zijn de winnaars van het tournooi van de biochemicaliën, met name van de DNA-riërs. Planten zijn ontstaan uit de wedstrijden tussen bacterieën, gewonnen door de cellen met hun mitochondriën en chloroplasten. En dieren hebben de andere wedstijd van de cellen gewonnen: door hun vermogen om te gedrag te leren en over te dragen via het centrale zenuwstelsel en het geheugen. Mensen, de meest recente fase van het werelweide toernooi, zijn de huidige winnaars, dankzij hun geavanceerde taalvermogen: zij zijn de 'winnaars' van de dieren.
Maar het zijn 'Pyrrus-overwinningen': virussen, bacteriën, ééncelligen, planten, dieren en zelfs de mensen zelf blijven 'slachtoffer' van de competitie. Hoe meer mensen er zijn, hoe meer bepaalde dieren - neem bijvoorbeeld de honden - er van profiteren.Zij hebben het vaak beter dan veel mensen. En van die honden profiteren weer vlooien. Van onze intensieve kippenhouderij proberen de virussen weer gebruik te maken, maar de overwinning lijkt aan biochemische stoffen zoals anti-biotica. Tot dat daarweer resistentie tegen ontstaat. ... ad infinitum
De principes van Bloom werden tot nu toe 'onbewust' toegepast. Eeuwenlang zijn ze door mensen gebruikt, zonder dat we er weet van hadden. Eerst binnen families, om kleine groepen verwanten samen te binden. Later gebruikten de stichters van goden vereeringen ze om stamverbanden te smeden. Vervolgens kwamen de oprichters van de grote religies, die, om de stammenstrijd te bezweren, met de innovatie van de bekering kwamen. Binnen elke religie vinden we de vier elementen terug: regels, inspiratie, beoordeling en werken. Thans zijn we net het hoogtepunt van de strijd tussen de religies gepasseerd: de huidige oplevingen zijn een kenmerk van achterhoede gevechten. Nu we bewust de principes van het evolutionair ontwerp kennen, kunnen we ze gaan toepassen.
Deze conferentie is een pilot van de toepassing van die principes.
Wie komt er spreken?
Kenner bij uitstek van het fenomeen ‘mass behaviour’ en de maker van menige artiest
Howard Bloom, die door sommigen de nieuwe Newton genoemd wordt, door anderen een tweede Darwin, door weer anderen vergeleken wordt met Freud, die de Einstein van de 21-ste eeuw wordt genoemd, of de Buckminster Fuller van deze tijd.Hij is de schrijver van The Lucifer Principle, Global Brain, en werkt momenteel aan een nieuw book, Reinventing Capitalism: Putting Soul In the Machine. Howard Bloom’s werk vormt de inspiratie voor deze conferentie, die we ook wel de Amsterdam Bloom Conference noemen.
--
De in Groot-Brittannië geboren, vanuit de VS werkende
Martin Lewis, iemand die ‘de Renaissance man’ genoemd wordt; heeft een 35-jarige carrière als humorist, producer, schrijver, TV en Radio gastheer, publiciteit en marketing strategie – en pionier op het gebied van organiseren van benefiet bijeenkomsten voor mensenrechten. Hij heeft een eigen, dagelijkse radio show in de VS.
Op zijn site (klik zegel) vinden we ondermeer:
"Martin Lewis heeft een buitengewoon goed geheugen. Op zijn website staat een zich steeds verder uitbreidende verzameling informatie, achtergronden, behind-the-scenes herinneringen, memorabilia, en zeldzame video en audio uitingen van het gehele spectrum van zijn projecten. Deze projecten omvatten zijn uitgebreide werk als producer van films, TV, toneel en platen - met Monty Python, Peter Cook, Billy Connolly en Rowan Atkinson (om er een paar te noemen) - nog als leerling, hetgeen nuttig bleek toen zijn leven een opmerkelijke keer naam in 1990 - en hij een komisch performer en schrijver werd met een eigen stijl. "
--
We hebben een live video verbinding met de gelauwerde auteur, leermeester en documentaire maker
Douglas Rushkoff, Hij richt zich op de manieren waarop mensen, culturen en instituten waarden scheppen, delen en elkaar bij dit proces beïnvloeden. Zijn recentste book, “Get Back in the Box - Innovation from the Inside Out”, wordt alom erkend. Hij heeft tien best-sellers geschreven over nieuwe media en pop-cultuur, die al in meer dan 30 talen vertaald zijn.
--
Wetenschapsjournalist en Bloom kenner par excellence,
Marcel Roele, werkt al jaren voor Nederlandse TV-producenten en schrijft in dagbladen, tijdschriften en boeken over ondermeer ethologie, sociobiologie, antropologie, politieke wetenschappen en geschiedenis, dat laatste wanneer er een relatie bestaat met culturele ontwikkeling.
--
Verder zal deelnemen, de met meerdere prijzen onderscheiden klassieke componist
Octavio Vazquez, waarvan gezegd wordt dat hij één van de meest opvallende musici is van zijn generatie, één van de belangrijkste componisten van klassieke muziek en een lichtend voorbeeld voor de 21-ste eeuw. Hij heeft uitgebreid gepubliceerd in elk genre van muziek, en zijn muziek wordt over de hele wereld gespeeld.
--
We verwachten ook prof. Dr
Slawomir Magala, professor Cross-Cultural Management van de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij heeft de term agora gebruikt in relatie met het overbruggen van cultuurverschillen. Prof Magala heeft veel gereisd en een encyclopedische kennis op het gebied van media, cultuur en management. Hij werd door iemand ‘een wandelende boekenkast’ genoemd. Daarnaast doet hij met name onderzoek naar concrete gevallen van cultuurverandering.
Am*dam, 25 + 26 Maart; een nieuwe lente …
Het lijkt alsof we in een tijd van crisis, chaos en botsende beschavingen zitten. Hoe kunnen we op een opbouwende manier interveniëren om deze situatie te verbeteren? Hoe zorgen we, dat het duivelse dilemma (De eeuwige strijd tussen goed en kwaad, ofwel, 'heiligt het doel de middelen?') – beschreven in “
The Lucifer Principle”- , in ons gezamenlijk voordeel werkt? Door de experts aan het werk te zetten:
U! Uw toekomst heeft U nodig! De bedoeling van deze conferentie is de deelnemers de mogelijkheid te bieden om met elkaar te werken, te leren en te netwerken, niet alleen met mensen van naam en faam, maar ook met elkaar. Een nieuwe Renaissance zit, als altijd, in het netwerk. De inhoud van de onderdelen van de conferentie wordt door de deelnemers besloten. De oplossing van de inhoud wordt ook door de deelnemers besloten. Het resultaat van de conferentie ligt in de handen, de geesten en de harten van de deelnemers. Ons doel is om hen (ttz U) te inspireren om acties te ondernemen die hun eigen situatie, hun werk, studie of ambitie verbeteren: voedsel voor hun ziel.
Cultuur, politiek, wetenschap en bedrijfsleven zal samenkomen in een nieuwe, geavanceerde conferentie. Nog nooit eerder is er een conferentie ontwikkeld die de deelnemers laat iets laat behandelen dat van cruciaal belang is voor een open maatschappij: het overbruggen van disciplines. Op die manier kunnen we innovatieve en cultureel relevante ideeën omzetten in acties. Een zeer divers gezelschap van internationale sprekers, met ervaringen uit de wereld van de wetenschap, muziek, mensenrechten, televisie / radio / films, technologie en overheden zal bijeenkomen in
Felix Meritis, cultureel centrum van Am*dam, Tempel van de Renaissance.
MusicalLogic, een netwerk van musici, is gastheer van de conferentie. Deze conferentie heeft niet alleen een intelligent design, een indrukwekkende rij sprekers, en een aantal van de beste Nederlandse en Internationale facilitators, maar ook een culturele allure die haar weerga niet kent.
Ter introductie
Hallo. Welkom. Dit is de Nederlandse uitgave van de weblog voor
Faciliteren van een Renaissance, een weblog die tot doel heeft de
Amsterdam Bloom Conferentie (ABC) getiteld
'Faciliteren van een volgende Renaissance' (
Facilitating a next Renaissance) met als ondertitel:
'een agora voor overkluisende culturele competenties' .(
an agora for cross-cultural competencies) Deze conferentie wordt geproduceerd door Edgar Lantink's MusicalLogic, is ontworpen door Jan Lelie's mind'at'work,
mailto:info@mindatwork.nl. We worden voor de organisatie ondersteund door MindMeeting BV en Tom den Hoed.
De conferentie heeft als
doel:
u, de deelnemer,
uw toekomst. Op welke manier kunt u uw toekomstige situatie, uw werk, uw studie, uw gemeenschap verbeteren, innoveren, veranderen in het licht van de actuale, meest belangrijke issues? De organisatoren hebben als resultaatverplichting op zich genomen dat de deelnemers naar huis gaan met tenminste één actie om hun omgeving te verbeteren, te veranderen plus een netwerk dat hen daarin kan ondersteunen.
