Faciliteren van een Renaissance

Paradox van creativiteit

Neem bijvoorbeeld creativiteit. Het maken van iets nieuws houdt in het vernietigen van iets ouds. Iedereen - inclusief ik zelf - is vóór creativiteit, en het wordt ook gezien als de belangrijkste, noodzakelijke voorwaarde voor innovatie en vooruitgang. Maar iedereen - inclusief ik zelf - is ook tegen het vernietigen van iets ouds. Alle (en ik bedoel ook echt alle) oplossingen om creativiteit te stimuleren zonder iets te vernietigen zijn mislukt. Toch proberen we dat steeds: het goede te behouden en iets nieuws uit te proberen.

Nederland heeft a vaker innovatieve treinen gemist, op het gebied van de mainframe computer, van software ontwikkeling, van digitale telefooncentrales, van VCR, van straalvliegtuigen, van scheepsbouw, van de PC, van WiFi, DECT en zelfs Bluetooth. Steeds omdat zowel 'overeenstemming handhavers' als 'oordeel vormers' als 'hulpbronnen verhandelaars' de voorkeur hebben om het bestaande te behouden. Het risico van 'een sof in huis halen', fouten maken' wordt als ernstiger gezien dan 'een ster laten lopen' of 'leren van fouten'. Een mooi actueel voorbeeld is 'ultra wide band (uwb)', een uiterst innovatieve doorbraak voor ALLE draadloze netwerken (zie ondermeer Computable , 17 februari 2006):
- honder maal efficiënter dan mobieltjes of de huidige draadloze PC's;
- tientalle toepassingen mogelijk, waaronder radar in auto's, intelligente gebouwen, toepassingen die we nu niet eens kunnen bedenken;
- vraagt minimale energie, dus (millieu!) batterijen zijn niet of nauwelijks nodig;
- signaal zwakker (meer dan 10 keer) dan achtergrondruis, dat wil zeggen geen nadelige straling of negatieve gezondheidseffecten mogelijk;
- bandbreedte groter dan nodig voor HDTV op je PC;
- opent de deur naar meer geavanceerde chiptechnologie;
- vrijwel gratis (want geen licenties nodig voor frequenties, geen zenderparken);
En wat gebeurt er? Het wordt niet toegestaan. Waarom niet? Omdat het 'schadelijk' is voor de bestaande belangen ('het oude') van telecommaatschappijen, overheden, multi-mediabedrijven etcetera. Bestaande belangen hebben liever de van ouds bekende machtssttrijd over beperkte capaciteiten dan een nieuw en onbekend speelveld. De daarvoor gebruikte argumenten is buitengewoon komisch: uwb (let op: een signaal kleiner dan de achtergrondruis) zou kunnen storen op bestaande - gelicenceerde - frequenties. Dat is zoiets als een iPod verbieden tijdens een popconcert, omdat dan sommige mensen die betaald hebben voor de band zich kunnen storen aan het geluid van een andere popgroep.

Door: Jan @ 1:16 p.m.